Is het erg als ouders geen tijd hebben of maken om lid te
zijn van de oudercommissie of om op een thema-avond aanwezig te zijn of het
kinderdagverblijf te versieren voor Sinterklaas? Niet alleen de kinderopvang
heeft moeite om ouders te interesseren. Op de avonden die mijn gemeente
organiseert in het kader van opvoedondersteuning (over pesten, alcohol &
drugs, pubers etc) komen soms zeven ouders, soms twee en soms helemaal geen. Sommige
Centra voor Jeugd en Gezin moeten bij gebrek aan belangstelling al weer hun deuren
sluiten.
Zijn ouders dan niet betrokken bij hun kinderen? Het is de
Week van de Opvoeding als ik deze column schrijf, maar het lijkt wel het jaar
van de ouderbetrokkenheid. Ook het basisonderwijs moet volgens het dit jaar
gesloten Bestuursakkoord ouders meer betrekken bij de prestaties van hun
kinderen. De Amerikaanse goeroe Joyce Epstein werd naar Nederland gehaald om
dit te ondersteunen op het congres Ouderbetrokkenheid.
En dat terwijl ouderparticipatie in de zin van helpen als
leesmoeder of lid worden van de MR geen enkel effect heeft op de
leerprestaties, meent ITS-onderzoeker Frederik Smit (Kader Primair, juni 2012)
‘Vergeet niet: er gaat veel geld om in de ouderbetrokkenheidsindustrie’, zegt
hij in het artikel, ‘veel mensen hebben er belang bij en iedereen praat elkaar
na. Maar een gevaar van ouderbetrokkenheid is het verdelen van de schuldvraag:
als het mis gaat, mag je de ouders niet deels verantwoordelijk maken.’
Het woord ouderbetrokkenheid lijkt inmiddels te werken als
een rode lap op een stier. In de oude en nieuwe media staan deze week opvallend
veel tegengeluiden van ouders. Zoals in een opiniestuk van Martine Borgdorff in
de NRC (1 oktober jl.): ‘Ouders willen niet dat over ze gepraat wordt en dat ze
wordt verteld hoe ze met hun kinderen moeten omgaan. Ouders willen gehoord
worden.’ In haar omgeving halen ouders hun schouders op, vertelt Borgdorff,
over opvoedondersteuning, discussies over ouderbetrokkenheid en meningen over
opvoedkwaliteit die over hun hoofden worden gevoerd.
Mieke van Stigt maakt zich op de website Sociale
Vraagstukken (28 september jl.) kwaad. En haar column verwoordt wat velen
denken, gezien het aantal retweets in de dagen erna. ‘Er is geen enkele reden
om aan te nemen dat ouders niét betrokken zijn bij hun kinderen’, schrijft Van
Stigt. ‘De nadruk op ouderbetrokkenheid houdt de rol van de scholen èn van de
overheid ten onrechte in de luwte.’
Vrouwen worden wel het bijzetstoeltje van de economie
genoemd (bijgezet en weggezet bij krapte en slapte op de arbeidsmarkt), ouders zijn
het bijzetstoeltje van de samenleving. Nu rijk en gemeenten overal op
bezuinigen, zijn ouders weer hard nodig. Ter vervanging van de wegbezuinigde onderwijsassistent,
de tweede leidster op de peuterspeelzaalgroep en de voorlezer in de
bibliotheek.
